முதல் காஷ்மீர் போர் (1947-1948) - ஒரு முழுமையான வரலாறு

 

 முதல் காஷ்மீர் போர் (1947-1948) - ஒரு முழுமையான வரலாறு

1947 இல் இந்தியப் பிரிவினைக்குப் பிறகு, ஜம்மு காஷ்மீர் சுதேச சமஸ்தானத்தின் எதிர்காலம் குறித்த பதற்றம் வெடித்தபோது, முதல் காஷ்மீர் போர் (1947-1948) தொடங்கியது. இது இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் இடையே நடந்த முதல் பெரும் மோதலாகும். இந்தப் போர் காஷ்மீர் பிரச்சினையின் தொடக்கப் புள்ளியாக அமைந்ததுடன், இன்றுவரை இரு நாடுகளுக்கும் இடையே நீடித்து வரும் பகைமைக்கு ஆழமான வேர்களை ஊன்றியது.

போருக்கான பின்னணி:

1947 இல் பிரிட்டிஷ் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்தபோது, இந்தியத் துணைக்கண்டம் இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் எனப் பிரிக்கப்பட்டது. சுமார் 560 க்கும் மேற்பட்ட சுதேச சமஸ்தானங்கள் இந்தியாவுடனோ அல்லது பாகிஸ்தானுடனோ இணைய அல்லது சுதந்திரமாக இருக்கத் தேர்வு செய்ய அனுமதிக்கப்பட்டன. ஜம்மு காஷ்மீர், முஸ்லிம்கள் பெரும்பான்மையாக வசிக்கும் ஒரு பகுதியாகவும், இந்து மன்னர் ஹரி சிங் ஆட்சியின் கீழும் இருந்தது. அவர் உடனடியாக எந்த நாட்டுடனும் இணையத் தயங்கினார், சுதந்திரமாக இருக்க விரும்பினார்.

பழங்குடியினரின் படையெடுப்பு மற்றும் இந்தியாவின் இணைப்பு:

மகாராஜாவின் முடிவை எதிர்பார்த்து காத்திருக்காமல், அக்டோபர் 1947 இல், பாகிஸ்தானின் ஆதரவுடன், வடமேற்கு எல்லைப்புற மாகாணத்தைச் சேர்ந்த ஆயுதம் ஏந்திய பழங்குடியினர் காஷ்மீருக்குள் நுழைந்தனர். இந்தப் படையெடுப்பின் முக்கிய நோக்கம் காஷ்மீரை பாகிஸ்தானுடன் இணைப்பதாகும். பழங்குடியினர் வேகமாக முன்னேறி, முக்கிய நகரங்களைக் கைப்பற்றினர். ஸ்ரீநகர் பள்ளத்தாக்கு அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளானது.

இந்த நெருக்கடியான சூழ்நிலையில், மகாராஜா ஹரி சிங் இந்தியாவிடம் இராணுவ உதவியைக் கோரினார். இதற்குப் பிரதிபலனாக, ஜம்மு காஷ்மீரை இந்தியாவுடன் இணைக்கும் இணைப்பு ஒப்பந்தத்தில் (Instrument of Accession) அவர் அக்டோபர் 26, 1947 அன்று கையெழுத்திட்டார். இந்த ஒப்பந்தத்தின் மூலம், பாதுகாப்பு, வெளியுறவு மற்றும் தகவல் தொடர்பு போன்ற மூன்று முக்கிய விவகாரங்கள் இந்தியாவின் கட்டுப்பாட்டிற்கு வந்தன.

இந்தியாவின் இராணுவ நடவடிக்கை மற்றும் போரின் போக்கு:

இணைப்பு ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானதைத் தொடர்ந்து, இந்தியா உடனடியாக தனது துருப்புக்களை காஷ்மீருக்கு அனுப்பியது. இந்திய இராணுவம் ஸ்ரீநகர் விமான நிலையத்தை அடைந்து, பழங்குடியினரின் முன்னேற்றத்தைத் தடுத்து நிறுத்தியது. இந்தப் போர் பல மாதங்கள் நீடித்தது. இந்திய இராணுவம் படிப்படியாக முன்னேறி, பாகிஸ்தானால் ஆதரிக்கப்பட்ட பழங்குடியினர் மற்றும் பாகிஸ்தான் இராணுவத்தின் சில கூறுகளிடமிருந்து பகுதிகளை மீட்டெடுத்தது. பூஞ்ச், யூரி மற்றும் பாரமுல்லா போன்ற இடங்களில் கடுமையான சண்டைகள் நடந்தன.

ஐக்கிய நாடுகளின் பங்கு மற்றும் போர் நிறுத்தம்:

இந்தியா, இந்த பிரச்சினையை ஜனவரி 1, 1948 அன்று ஐக்கிய நாடுகள் சபைக்குக் கொண்டு சென்றது. ஐ.நா. பாதுகாப்பு கவுன்சில் தலையிட்டு, போர் நிறுத்தத்தை வலியுறுத்தியது. ஆகஸ்ட் 13, 1948 அன்று, ஐக்கிய நாடுகள் சபை ஒரு தீர்மானத்தை நிறைவேற்றியது. இது பாகிஸ்தான் தனது துருப்புக்களையும் பழங்குடியினரையும் வாபஸ் பெற வேண்டும் என்றும், பின்னர் இந்தியா தனது பெரும்பாலான படைகளை வாபஸ் பெற வேண்டும் என்றும், இறுதியாக மக்கள் வாக்கெடுப்பு மூலம் காஷ்மீரின் எதிர்காலத்தைத் தீர்மானிக்க வேண்டும் என்றும் குறிப்பிட்டது.

இருப்பினும், இந்தத் தீர்மானம் முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்தப்படவில்லை. ஜனவரி 1, 1949 அன்று போர் நிறுத்தம் நடைமுறைக்கு வந்தது. போர் நிறுத்தக் கோடு (Ceasefire Line) நிறுவப்பட்டது, இது பின்னர் கட்டுப்பாட்டுக் கோடாக (Line of Control - LOC) மாறியது. இது காஷ்மீரை நடைமுறையில் இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் கட்டுப்படுத்தும் பகுதிகளாகப் பிரித்தது.

போரின் விளைவுகள்:

முதல் காஷ்மீர் போர் எந்த ஒரு தரப்பிற்கும் தெளிவான வெற்றியைத் தரவில்லை. காஷ்மீரின் சில பகுதிகள் பாகிஸ்தானின் கட்டுப்பாட்டின் கீழும் (ஆசாத் காஷ்மீர் மற்றும் வடக்கு பகுதிகள்), பெரும்பான்மையான பகுதிகள் இந்தியாவின் கட்டுப்பாட்டின் கீழும் (ஜம்மு, காஷ்மீர் பள்ளத்தாக்கு மற்றும் லடாக்) வந்தன. இந்தப் போர் காஷ்மீர் பிரச்சினையை ஒரு சர்வதேசப் பிரச்சினையாக மாற்றியதுடன், இந்தியாவுக்கும் பாகிஸ்தானுக்கும் இடையிலான தொடர்ச்சியான மோதல்களுக்கு வழிவகுத்தது. ஐ.நா.வின் மக்கள் வாக்கெடுப்புக்கான பரிந்துரை நிறைவேற்றப்படாமலேயே உள்ளது.

சுருக்கமாக, முதல் காஷ்மீர் போர் என்பது இந்தியப் பிரிவினையின் நேரடி விளைவாகும். இது மகாராஜாவின் தயக்கம், பழங்குடியினரின் படையெடுப்பு மற்றும் இந்தியாவின் இராணுவத் தலையீடு ஆகியவற்றால் தூண்டப்பட்டது. ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் தலையீடு போர் நிறுத்தத்திற்கு வழிவகுத்தாலும், காஷ்மீர் பிரச்சினைக்கு ஒரு நிரந்தரத் தீர்வை எட்டவில்லை. இந்தப் போரின் விளைவாக உருவான கட்டுப்பாட்டுக் கோடு இன்றும் நீடிக்கிறது, இது இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான பதட்டத்தின் முக்கிய ஆதாரமாக உள்ளது.