இந்திய-பாகிஸ்தான் போர் (1965) - ஒரு முழுமையான ஆய்வு

  

இந்திய-பாகிஸ்தான் போர் (1965) - ஒரு முழுமையான ஆய்வு

1965 ஆம் ஆண்டு நடந்த இந்திய-பாகிஸ்தான் போர், இரு நாடுகளின் வரலாற்றிலும் ஒரு முக்கிய திருப்புமுனையாகும். ஐந்து வார காலம் நீடித்த இந்த மோதல், முதன்மையாக காஷ்மீர் பிரச்சினையை மையமாகக் கொண்டிருந்தாலும், இருதரப்பிலும் குறிப்பிடத்தக்க இழப்புகளையும் விளைவுகளையும் ஏற்படுத்தியது. இந்த போர், பிராந்திய பதட்டங்களை மேலும் அதிகரித்ததுடன், பனிப்போர் காலத்தின் சர்வதேச அரசியல் சூழலிலும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.

போருக்கான காரணங்கள்:

1965 போருக்குப் பின்னால் பல காரணங்கள் இருந்தன. இதில் முதன்மையானது காஷ்மீர் பிரச்சினை. 1947 இல் பிரிவினைக்குப் பிறகு, காஷ்மீர் பகுதி இந்தியாவுக்கும் பாகிஸ்தானுக்கும் இடையே சர்ச்சைக்குரியதாகவே நீடித்தது. பாகிஸ்தான், காஷ்மீரைத் தங்களுடன் இணைத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்ற நோக்கில் இருந்தது. 1962 இன் இந்திய-சீனப் போரில் இந்தியா சந்தித்த பின்னடைவு, பாகிஸ்தானுக்கு ஒரு வாய்ப்பாகத் தெரிந்தது. இந்தியாவின் பாதுகாப்புத் தயார்நிலை குறைவாக இருப்பதாக பாகிஸ்தான் கருதியது.

இதன் ஒரு பகுதியாக, பாகிஸ்தான் 'ஆபரேஷன் ஜிப்ரால்டர்' (Operation Gibraltar) என்ற குறியீட்டுப் பெயரில் ஒரு திட்டத்தைத் தீட்டியது. இத்திட்டத்தின் கீழ், பாகிஸ்தான் ஆதரவு பெற்ற ஆயுதமேந்திய ஊடுருவல்காரர்கள் ஜம்மு காஷ்மீருக்குள் அனுப்பப்பட்டு, அங்கு கிளர்ச்சியைத் தூண்டி, இந்திய ஆட்சிக்கு எதிராக மக்கள் எழுச்சியை உருவாக்க முயன்றனர். ஆனால், உள்ளூர் காஷ்மீரிகள் இந்த ஊடுருவல்காரர்கள் குறித்து இந்திய அதிகாரிகளுக்குத் தகவல் கொடுத்ததால் இத்திட்டம் தோல்வியடைந்தது.

காஷ்மீர் பிரச்சினை தவிர, குஜராத்தில் உள்ள கட்ச் வளைகுடா (Rann of Kutch) பகுதியிலும் இரு நாடுகளுக்கிடையே எல்லைப் பிரச்சினை இருந்தது. 1965 ஏப்ரலில், இப்பகுதியில் பாகிஸ்தான் படைகள் அத்துமீறி நுழைந்தன. இதுவும் போருக்கான ஒரு முக்கிய காரணமாக அமைந்தது.

முக்கிய நிகழ்வுகளும் போர்க்களங்களும்:

ஆபரேஷன் ஜிப்ரால்டர் தோல்வியடைந்ததைத் தொடர்ந்து, இந்தியப் படைகள் ஊடுருவல்காரர்களை எதிர்கொள்ள காஷ்மீருக்குள் நகர்ந்தன. இதற்குப் பதிலடியாக, பாகிஸ்தான் 1965 செப்டம்பர் 1 அன்று 'ஆபரேஷன் கிராண்ட் ஸ்லாம்' (Operation Grand Slam) என்ற பெயரில் பெரும் தாக்குதலைத் தொடங்கியது. இதன் நோக்கம் ஜம்மு பகுதியில் உள்ள அக்னூர் நகரைக் கைப்பற்றி, இந்தியப் படைகளின் விநியோகப் பாதைகளைத் துண்டிப்பதாகும். பாகிஸ்தான் ஆரம்பத்தில் சில வெற்றிகளைப் பெற்றாலும், இந்திய விமானப்படையின் உதவியுடன் இந்திய ராணுவம் இந்த தாக்குதலை முறியடித்தது.

செப்டம்பர் 6, 1965 அன்று, இந்தியா சர்வதேச எல்லையைக் கடந்து மேற்கு பாகிஸ்தானுக்குள், குறிப்பாக லாகூர் நோக்கி ஒரு பெரும் தாக்குதலைத் தொடங்கியது. இது பாகிஸ்தானை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது. லாகூர் முனையில் கடுமையான சண்டைகள் நடந்தன. சியால்கோட் துறைமுகமும் ஒரு முக்கிய போர்க்களமாக இருந்தது. இங்கு உலகின் மிகப்பெரிய டாங்க் போர்களில் ஒன்று நடந்தது. அசப் உத்தர் (Asal Uttar) போர், இந்திய ராணுவத்திற்கு ஒரு முக்கிய வெற்றியாக அமைந்தது. இங்கு பாகிஸ்தானின் பல அதிநவீன பேட்டன் டாங்கிகள் அழிக்கப்பட்டன. 'பேட்டன் கல்லறை' என்றும் இந்த இடம் அழைக்கப்பட்டது.

போரின் போது, இரு நாடுகளின் விமானப்படைகளும் கணிசமான பங்காற்றின. இருதரப்பிலும் வான்வழித் தாக்குதல்களும், வான்வழிச் சண்டைகளும் நடந்தன.

சர்வதேச ஈடுபாடு:

போர் தீவிரமடைந்ததைத் தொடர்ந்து, சர்வதேச நாடுகள் இதில் தலையிட்டன. ஐக்கிய நாடுகள் சபை (UN) உடனடியாக சண்டையை நிறுத்த வலியுறுத்தியது. அமெரிக்காவும் சோவியத் யூனியனும் அமைதி திரும்புவதற்கு அழுத்தம் கொடுத்தன. செப்டம்பர் 23, 1965 அன்று, ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பாதுகாப்பு கவுன்சிலின் முயற்சியால் போர் நிறுத்தம் ஏற்பட்டது.

விளைவுகளும் பின்விளைவுகளும்:

1965 போர் ஒரு திட்டவட்டமான வெற்றியாளரை நிர்ணயிக்கவில்லை. இரு நாடுகளும் தாங்களே வெற்றி பெற்றதாகக் கூறிக்கொண்டன. போர் முடிவில், இரு நாடுகளும் கணிசமான எண்ணிக்கையிலான வீரர்களையும் இராணுவ தளவாடங்களையும் இழந்திருந்தன. பொருளாதார ரீதியாகவும் இரு நாடுகளும் பாதிக்கப்பட்டிருந்தன.

இந்த போர் காஷ்மீர் பிரச்சினையின் சிக்கலான தன்மையை மீண்டும் ஒருமுறை உணர்த்தியது. மேலும், இது பாகிஸ்தானில் இராணுவத்தின் செல்வாக்கை அதிகரித்தது. இந்தியாவில், இந்த போர் தேசிய உணர்வை வலுப்படுத்தியது மற்றும் இராணுவத்தை நவீனமயமாக்குவதற்கான தேவையை உணர்த்தியது.

தாஷ்கண்ட் ஒப்பந்தம்:

போரை முடிவுக்குக் கொண்டுவரவும், அமைதியை நிலைநாட்டவும், சோவியத் யூனியனின் மத்தியஸ்தத்துடன் உஸ்பெகிஸ்தானின் தாஷ்கண்ட் நகரில் அமைதிப் பேச்சுவார்த்தை நடத்தப்பட்டது. 1966 ஜனவரி 10 அன்று, இந்தியப் பிரதமர் லால் பகதூர் சாஸ்திரியும் பாகிஸ்தான் அதிபர் அயூப் கானும் தாஷ்கண்ட் ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டனர்.

இந்த ஒப்பந்தத்தின் முக்கிய அம்சங்கள்:

•   இரு நாடுகளும் ஆகஸ்ட் 5, 1965 க்கு முன்னர் இருந்த நிலைகளுக்கு தங்கள் படைகளைத் திரும்பப் பெற வேண்டும்.

•   இரு நாடுகளும் ஒருவருக்கொருவர் உள் விவகாரங்களில் தலையிடக் கூடாது.

•   நல்லுறவையும் புரிதலையும் மேம்படுத்த முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்.

•  போர்க் கைதிகள் விடுவிக்கப்பட வேண்டும்.

தாஷ்கண்ட் ஒப்பந்தம் கையெழுத்திடப்பட்ட மறுநாளே (ஜனவரி 11, 1966) பிரதமர் லால் பகதூர் சாஸ்திரி தாஷ்கண்டில் மர்மமான முறையில் காலமானார். இது இந்தியாவில் பெரும் அதிர்ச்சியையும் பல ஊகங்களையும் ஏற்படுத்தியது.

தாஷ்கண்ட் ஒப்பந்தம் தற்காலிகமாக போரை நிறுத்தினாலும், காஷ்மீர் பிரச்சினைக்கு ஒரு நிரந்தர தீர்வைக் காணத் தவறிவிட்டது. இது எதிர்காலத்தில் இரு நாடுகளுக்கிடையே மேலும் பல மோதல்களுக்கு வழிவகுத்தது.

சுருக்கமாக, 1965 இந்திய-பாகிஸ்தான் போர் என்பது காஷ்மீர் மற்றும் எல்லைப் பிரச்சினைகளால் தூண்டப்பட்ட ஒரு முக்கியமான மோதலாகும். இது இரு நாடுகளுக்கும் கடுமையான விளைவுகளை ஏற்படுத்தியதுடன், பிராந்திய பாதுகாப்புக் கொள்கைகளை மறுவரையறை செய்யவும் வழிவகுத்தது. தாஷ்கண்ட் ஒப்பந்தம் போரை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தாலும், அடிப்படைப் பிரச்சினைகள் தீர்க்கப்படாமல் நீடித்தன.